Skóra łojotokowa jest szarawa i tłusta. Konsekwencją łojotoku może być łupież łojotokowy dalej łojotokowe zapaleni skóry oraz wypadanie włosów.
Czynniki wpływające na nadmierną produkcję łoju:
1. Genetyczne
2. Hormonalne
3. Dietetyczne
4. Stresowe
5. Czynniki zewnętrzne
Każdy mieszek włosowy ma przynajmniej jeden gruczoł łojowy z przewodem wyprowadzającym do mieszka włosowego. Przewód wyprowadzający znajduje się poniżej lejka mieszka włosowego. Dzięki temu włos wychodząc ponad powierzchnie skóry jest zabezpieczony odpowiednim filmem ochronnym wydzieliny gruczołu łojowego. Nadmierna praca tego mechanizmu prowadzi do nieestetycznego przetłuszczenia włosów i nierzadko przykrego zapachu. Zbyt duża ilość sebum zalegającej na skórze i włosach stwarza dogodne warunki do namnażania się bakterii i grzybów. Nasilenie produkcji łoju przez gruczoły łojowe uzależnione jest w dużym stopniu od wieku. Najwięcej problemów z łojotokiem mają osoby w okresie dojrzewania i przekwitania. Po 50 roku życia produkcja łoju znacznie spada.
